Dit artikel verkent hoe burnout in het privéleven het contact met dierbaren verandert. Wat ooit vanzelf ging, voelt zwaar. Een etentje kan aanvoelen alsof er glas tussen jullie staat. Uitnodigingen worden bergen. Geluid en verwachtingen raken sneller. Er ontstaat een dubbele beweging. Er is verlangen naar verbinding en tegelijk de behoefte om de dag klein te houden. Dat botst en geeft misverstanden. De ander ziet afstand. Jij voelt schaamte of schuld. Ondertussen weet het lijf al dat het rust nodig heeft.
Er opent iets wanneer die binnenkant mee mag doen. Met kleine, eerlijke zinnen. Ik ben graag bij je en ik ben snel moe. Dat haalt druk weg en maakt plaats voor vormen van nabijheid die passen. Korter afspreken. Eén op één. Samen stil kunnen zijn. Eerlijkheid werkt dan als zorg. Voor jezelf en voor de ander. Zo blijft de band voelbaar. Niet doordat je veel geeft. Doordat je echt aanwezig bent met wat vandaag kan.
